Bu hususa dair vürûd eden müzekkire sureti mukayyeddir.
Fî 6 Safer sene [1]292
Birinci Madde
Bi’l-icâreteyn tasarruf olunan müsakkafât ve müstegallât-ı mevkûfe ile arazi-i emîriye mahkûmun-bih olan deyn için medyûnun rızasına bakılmayarak emlâk-i sırfa gibi satılır. Fakat medyûnun hâline münasib bir hânesi deyni için satılmayıp terk olunur. Medyûn erbâb-ı ziraatden olduğu hâlde hânesi idaresine kâfi mikdar arazisi rehn olunmamış ve vekâlet-i devriye gibi bir kayd altına girmemiş ise kezâlik satılmayıp terk edilir ve bu vechile terk olunacak arazinin mikdarı davanın rü’yet olunduğu mahkeme ma‘rifetiyle tayin edilir.
İkinci Madde
Medyûn gayr-ı menkûlâtının üç senelik hâsılât-ı sâfiyesinin nizâmen iktizâ eden güzeşte ve masârıfıyla beraber deynini ifaya kâfi olduğunu isbat eder ve istihsâlini dâine havale eyler ise gayr-ı menkûlâtının fürûhtundan sarf-ı nazar kılınır.
Üçüncü Madde
Mahkûmun-bih olan matlûbu havale tarîkıyla kabul eden şahıs keyfiyeti medyûna tebliğ eyledikden sonra asıl dâyin gibi medyûnun emvâl-i gayr-ı menkûlesinin fürûht olunmasını iddia edebilir.
Dördüncü Madde
Medyûnun emvâl-i gayr-ı menkûlesi kâbil-i istînâf olan hükümler üzerine fürûht olunamayacağı gibi gıyâben olan hükümlerde dahi itiraz müddeti mürûr etmedikçe satılamaz.
Beşinci Madde
Dâyin alacağının ifasını ve ifa etmediği hâlde gayr-ı menkûlâtının zabt ve fürûhtu istid‘âsına kıyâm edeceğini mübeyyin bir ihbarnâme tanzim ve hüküm ilâmının bir suretini rabt ederek hükûmet-i icraiye ma‘rifetiyle medyûnun kendisine veya ikametgâhına gönderecekdir.
Altıncı Madde
Dâyin ihbarnâmeyi gönderdiği tarihden itibaren otuz bir gün geçmedikçe gayr-ı menkûlâtının fürûhtu davasına kalkışmayarak tarih-i tebliğden itibaren aradan doksan bir gün geçmiş olur ise tekrar bir ihbarnâme gönderilecek ve bunun üzerine yine otuz bir gün geçmek lâzım gelecekdir.
Yedinci Madde
Beşinci ve altıncı maddeler ahkâmının icrasından sonra emvâl-i gayr-ı menkûleye hükûmet-i icraiye tarafından bir memur-ı mahsus gönderilip vaz‘-ı yed etdirilir. Ve bunun için iki nüsha olarak tanzim olunacak zabıt varakasında hüküm ilâmının hulâsa-i meâli ve tarihi gönderilen memurun keyfiyet-i memuriyet ve azîmeti ve gayr-ı menkûlâtın nev‘ ve cins ve mevki [ve] hududu yani vaz‘-ı yed olunan emvâl-i gayr-ı menkûle han ve hâne ve dükkân ve bu gibi akâr ise bulundukları şehir ve kasaba ve kaza ile mahalle ve sokağın ismi ve kapısının numarası ve etrafındaki akârın nev‘ ve cinsi ve arazi ise vâki‘ olduğu kaza ve köy ve mahallin ismi ve dönümünün tahminen mikdarı ve üzerinde ebniye ve eşcâr var ise bunların aded ve envâ‘ı ve ilâmı veren mahkemenin ismi ve müdde‘înin isim ve şöhretiyle ikametgâhı tasrîh olunacakdır.
Sekizinci Madde
Müzâyede gününden yirmi bir gün evvel keyfiyet mahsus varaka ve gazeteler ile ilân olunup müzâyedenin icra olunacağı şehrin memerr ve mecma‘-ı nâs olan mahallerine dahi birer ilânnâme yapışdırılacakdır.
Dokuzuncu Madde
Emr-i müzâyede altmış bir gün zarfında hitâm bulacak ve nihayet pey kimin üzerinde kalır ise müzâyede pusulasına hükûmet-i icraiye tarfından muvakkaten karardâde çekilecekdir. Karardâde tarihinden itibaren otuz bir gün zarfında lâ-ekal yüzde beş zam vuku bulur ise tekrar müzâyede olunup vuku bulacak zamâyim masârıf-ı aidesiyle beraber sonraki tâlibinden alınıp tasarruf senedâtı emvâl-i gayr-ı menkûlenin mensub olduğu daire tarafından verilecekdir.
Onuncu Madde
Müzâyede olunan gayr-ı menkûl uhdesinde takarrür eden adam iştirâdan nükûl eder ise emr-i müzâyede tekrar icra olunup zuhur edecek zarar dava masrafıyla beraber kendisinden tazmîn etdirilecekdir.
On Birinci Madde
Müzâyedeyi icra etdiren memurlar ve satılacak gayr-ı menkûlâtın fürûhtuna hükmeden mahkemenin memurîn ve azâsı pey sürmeyecekler ve sürerler ise kanunen mes’ul tutulacaklardır.
On İkinci Madde
Müzâyedeye fesad karışdıran olur ise Ceza Kanunnâme-i Hümâyûnu’nun iki yüz on sekizinci maddesi hükmünce mücâzât olunacakdır.
On Üçüncü Madde
Müzâyede edilen gayr-ı menkûlât hakkında tasarruf davası eden olur ise en sonra vuku bulacak karardâdeden evvel dava etmesi lâzım gelecek ve iddiası sâbit olmaz ise müzâyedenin te’hirinden ve cihet-i saireden dolayı zuhur edecek kâffe-i zarar u ziyanı tazmîn edecekdir.
Fakat özr-i meşrû‘a mebnî son karardâdeden evvel gelip iddia edememiş olduğunu isbat eder ise muahharan dava etmek hukuku sâkıt olmaz.
On Dördüncü Madde
Medyûnun gayr-ı menkûlâtını dâyin vakt-i muayyeninde satdırmak istemez ise diğer dâyinin işbu nizâmnâme hükmünce fürûht etdirmeğe hakkı olacakdır.
On Beşinci Madde
Gayr-ı menkûlâtın bir parçası eda-yı deyne kâfi ise medyûnun huzurunda istediği şeyler satılacak ve gıyâbı hâlinde fürûhtu medyûna menfaatli olanları fürûht edilecekdir.
Zeyl
İşbu nizâmnâmenin tarih-i neşrinden mukaddem akdolunan düyûn muahharan tecdîd-i sened olunmuş olsa bile müdâyenede cârî nizâmât-ı atîkaya tâbi olup onlardan dolayı gayr-ı menkûlât hakkında olunacak muamele nizâmât-ı sâbıka-i mezkûreye tevfîk olunur.
Deyn için emvâl-i gayr-ı menkûlenin fürûhtu hakkında fî 27 Şaban sene [1]286 tarihinde yapılmış olan nizâmnâmenin ta‘dîliyle bu kere tanzim kılınan işbu nizâmnâmenin icra-yı iktizâsına irâde-i seniyye-i hazret-i Padişahî müte‘allik ve şeref-sudûr buyurulmuş olmakla mûcebince Divan-ı Hümâyûn Kalemi’ne kaydetdirilerek inde’l-icab infaz-ı ahkâmına Hariciye Nezâret-i Celîlesi cânibinden himmet buyurulmak.
Fî 15 Şevval sene [1]288 ve fî 15 Kânûn-ı Evvel sene [1]287
